آلو و پودر استخوان های پدرم

حالا که از آن ماجرا سه سالی می]]گذرد، شاید بتوانم آن روزهای سخت و تلخ را بازگو کنم. در این سه سال دلم می]]خواست که بتوانم با شما دوستانم درباره]]ی آن روزها صحبت کنم. هرچند که بازگویی آن اتفاق شاید خطایی دیگر باشد. حتمن می]]دانید که در این سه سال، بیشتر روزها افسرده بوده]]ام و اکثر شب]]هایم پُرکابوس. روان]]پزشکم که خانم دکتر نازنینی است، می]]گوید حسین حرفت را بزن. تو ده سال سر کلاس درس از ادبیات گفته]]ای، حتمن می]]توانی درباره]]ی زندگی خودت هم حرف بزنی. باید اضافه کنم که این دورهم جمع شدن امشب ما در این آپارتمان کوچک من، ابتکار روان]]پزشکم است. بعضی]هایتان او را می]]شناسید که چه دکتر نازنینی است. او خواهش کرده که اگر امکان دارد فقط من حرف بزنم و شما گوش کنید. از کجا شروع کنم که حوصله]]]]تان سر نرود. همه]]ی شما داستان را می]]دانید. ولی نه روایت مرا، آن هم از زبان خودم. ماجرا را اخبار شبکه]]]]های تلویزیونی گفتند؛ با من و دیگران مصاحبه کردند. در میان خود ما، ماجرا را هوشیار بارها و بارها گفت و تحلیل کرد. دوست همه]]ی ما هوشیار، شهرتش در بین ما به عالی بودن تحلیل]]ها و نقشه]]هایش است ... بخشی از داستان پودر استخوان]های پدرم